Wyspa Wielkanocna 10.10.2022, 14:02 Emilia Dłużewska Moai - kamienne posągi dotknięte pożarem w Parku Narodowym Rapa Nui na Wyspie Wielkanocnej. Do jakiego kraju należy Wyspa Wielkanocna? do Nowej Zelandii. do Mikronezji. do Chile. jest suwerennym państwem. Wyspa Wielkanocna stanowi terytorium Chile od roku 1888. Administracyjnie należy do rejonu Valparaiso. Najbliższy wyspie punkt na kontynencie południowoamerykańskim znajduje się w odległości 3512 km, w centralnym Chile Wyspa Wielkanocna należy do najbardziej izolowanych miejsc na Ziemi. Znajduje się na Pacyfiku , ponad 2000 km od wyspy Pitcairn i ok. 3600 km od wybrzeży Chile. Obszar Rapa Nui wynosi 163,6 km², długość – ok. 15 km, a szerokość – ok. 20 km. Przynależąca do Chile Wyspa Wielkanocna to kolebka niezwykłych, tajemniczych legend i tradycji, podczas gdy nowoczesne Santiago tętni życiem jak mało która stolica kontynentu. Dodajmy jeszcze do tego wyśmienite wina i świetną kuchnię oraz życzliwych i gościnnych mieszkańców, a Twoje wakacje w Chile staną się prawdziwie Wyspa Wielkanocna stanowi marzenie wielu podróżników, ale z racji położenia nie jest łatwo dostępna. Rapa Nui, bo tak brzmi polinezyjska wersja nazwy tej wyspy, to niewielki, zajmujący powierzchnię zaledwie 163 km kw. skrawek lądu położony na Oceanie Spokojnym, oddalony o 3 tys. km od Chile. Wyspa Wielkanocna, znana również jako Rapa Nui, słynie z tajemniczych i imponujących rzeźb kamiennych, zwanych moai. Moai to posągi przedstawiające ludzkie t Kamienne posągi z tej wyspy są znane na całym świecie. Rapa Nui leży na środku Pacyfiku i zajmuje niewielki obszar. Od najbliższego lądu dzielą ją tysiące mil morskich. Jakie tajemnice skrywa Wyspa Wielkanocna otoczona wodami Oceanu Spokojnego? To idealna propozycja dla tych, którzy chcą poczuć się, jak poszukiwacze skarbów! Tajemnicze posągi Moai to zdecydowanie najciekawsza wizytówka wyspy, dlatego poświęcam im cały odcinek. Jak wyglądają te kamienne kolosy? Skąd pochodzą? Kim są dla ludzi Rapanui? Aronie at Capuna Kau, mural painting in stone houses, Easter Island.jpg 703 × 398; 220 KB. Artesania, Easter Islan - panoramio.jpg 2,288 × 1,712; 2.58 MB. At Angaroa on Cook's Bay - Easter Island, 1868.jpg 542 × 380; 171 KB. At Pyramids of Güímar 2023 098.jpg 6,960 × 4,640; 10.66 MB. At Pyramids of Güímar 2023 099.jpg 6,960 × 4,640; 11 Wyspa Wielkanocna na Oceanie Spokojnym jest najbardziej znana z dziwnie wyglądających posągów moai. Przypominają wydłużoną ludzką głowę bez ciała i ważą kilka ton. Jedno z najbardziej odległych miejsc na świecie jest jednym z najbardziej egzotycznych miejsc wakacyjnych i przyciąga turystów przede wszystkim unikatowymi HGL0w1. Tag: Wyspa Wielkanocna odkopane posągi Wyspa Wielkanocna i jej słynne rzeźby Wyspa Wielkanocna ciekawostki Najbardziej odizolowane miejsce na świecie i jego historia. Skąd wzięła się nazwa Wyspa Wielkanocna i co ma wspólnego z promami kosmicznymi? 5 kwietnia 1722 r. dopłynął tu holenderski statek. A że była akurat niedziela wielkanocna, nazwa wyspy… Czytaj więcej > 1 of 1 Na pacyficznej Wyspie Wielkanocnej, która położona jest niedaleko Ameryki Południowej i współcześnie należy do Chile, znajdują się jedne z najbardziej tajemniczych posągów – monolitów na świecie – Moai. Na temat tych przypominających ludzkie postacie posągów oraz ich autorów, powstało wiele legend i dziwnych teorii. fot. chromastock Moai – posągi na Wyspie Wielkanocnej – Rapa Nui Choć dziś Wyspa Wielkanocna jest częścią Chile, to w przeszłości związana była prawdopodobnie z zamieszkującą Oceanię kulturą ludów polinezyjskich, co potwierdzają badania genetyczne. To właśnie z rdzennego języka polinezyjskiego pochodzą tradycyjne nazwy: Wyspy Wielkanocnej – Rapa Nui oraz posągów – Moai. Część z tych figur posiada charakterystyczne polinezyjskie koki (tzw. pukao), które przypominają kształtem kapelusze. Moai wykonane zostały ze skał wulkanicznych – tufu. Ich charakterystyczny kształt przypomina gigantyczne ludzkie głowy. Niektóre spośród posągów na Wyspie Wielkanocnej mają nawet ponad 6 m wysokości i ważą ponad 18 ton. Największym Moai jest przewrócony i podzielony na trzy części Paro, który mierzy 10 m i waży 75 ton. Największa z figur nie została ukończona – jej wysokość to 21 m, a waga to 270 ton. W sumie na Wyspie Wielkanocnej znajduje się około 1000 posągów odkrytych przez archeologów. Około 400 niedokończonych znajduje się w kamieniołomie Rano Raraku. Kilkaset lat temu posągi z Wyspy Wielkanocnej miały żółto-pomarańczową barwę, a ich oczy (wkładane podczas ceremonii) wykonane były z białego korala oraz czarnego szkła wulkanicznego tzw. obsydianu. Teraz są po prostu szare. Przewrócony Moai Paro // fot. wikipedia CC0 posągi na nabrzeżu widziane od strony wyspy // fot. pixbay Pochodzenie posągów na Wyspie Wielkanocnej – fakty Większość spośród tych ogromnych figur zostało wyrzeźbionych we wspomnianym powyżej kamieniołomie Rano Raraku, skąd następnie transportowano je na całą wyspę (czasami po zaledwie kilka metrów dziennie). Polinezyjskie koki, o których już wspomniałem powstawały natomiast w kraterze wulkanu Puna Pau z wulkanicznej „scorii” – czerwonej, gąbczastej lawy. Naukowcy wciąż zadają sobie pytanie w jaki sposób ważące kilka ton „fryzury” udało się zainstalować na głowach kamiennych olbrzymów bez użycia dźwigu. To jedyne pewna informacje dotycząca pochodzenia Moai. Nie wiadomo, który spośród ludów zamieszkujących wyspę rzeźbił te posągi. Nie wiadomo, w którym wieku powstały. Nie wiadomo, w jakim celu je rzeźbiono. Nie wiadomo wreszcie, jak takie ciężkie skały były transportowane na miejsce i tam układane. Jeżeli chodzi o przeznaczenie posągów, badacze są zgodni, że służyły najprawdopodobniej do obrzędów religijnych, choć nie ma na to dowodów. Nie ma także naukowych dowodów na to, która z grup etnicznych wykonała te tajemnicze posągi. Jedyną poszlaką są znajdujące się na niektórych Moai czerwone koki. Najpopularniejsze teorie wskazują na to, że zostały one wykonane w XI wieku naszej ery przez osadników polinezyjskich lub przez przybyszów z Ameryki Południowej. Większość figur została przewrócona prawdopodobnie podczas walk plemiennych w XIX wieku. Współcześnie około 50 moai ponownie osadzono na ich dawnych miejscach. Pochodzenie Moai – legendy, teorie Tyle faktów i wiarygodnych hipotez. Pochodzenie Moai obrosło w mnóstwo legend i dziwnych teorii. Mieszkańcy wyspy, których zastali Europejczycy, opowiedzieli legendę o wodzu plemienia Hotu Matuʻa. Opuścił on wyspę w poszukiwaniu nowego miejsca do życia. Gdy zmarł, podzielono wyspę pomiędzy sześciu synów wodza, a później ich spadkobierców. Mieszkańcy wyspy Wielkanocnej wierzyli, że posągi Moai zdolne są do przechwytywania nadnaturalnych mocy wodza – many. Miało to doprowadzać do bardziej obfitych opadów i co za tym idzie, lepszych zbiorów. Niektóre teorie mówią, że postacie te wykonane zostały przez kosmitów lub przez ludzi do oddawana czci odwiedzających ich kosmitom… Jak zatem kilkaset lat temu przenoszono ogromne posągi z kamieniołomu w różne części wyspy? Istnieje przypuszczenie, że transportowano je w pozycji pionowej, dzięki wykorzystaniu ich kształtu i umiejscowieniu środka ciężkości. Wówczas do transportu wystarczą liny i niepotrzebne jest drewno, którego na wyspie zawsze brakowało. Zobacz też: Wyspa Wielkanocna, nazywana też Rapa Nui, położona jest na południowym Oceanie Spokojnym. Od 1888 roku przynależy do Chile, od którego dzieli ją 3600 kilometrów oceanu. Do najbliżej położonej wyspy – Pitcairn – jest 2000 kilometrów. Odległości te czynią z Wysp Wielkanocnych jedno z najbardziej izolowanych miejsc na całej kuli ziemskiej. Wyspa ma 12,3 km szerokości i 24,6 długości. Najstarszą znaną nazwą jest Te Pito o Te Henua, czyli Centrum Świata. Wyspę zamieszkuje przeszło 6 tysięcy osób a urzędowymi językami są hiszpański i Rapa Nui. Znajduje się tu tylko jedna miejscowość - Hanga Roa. Na wyspie obowiązuje strefa Tax-Free, a więc ani turyści, ani nieliczni mieszkańcy nie płacą podatków. Główne zyski pochodzą z turystyki, choć wyspiarze parają się również rybołówstwem, hodowlą zwierząt, rolnictwem oraz rzemiosłem, głównie na potrzeby turystyki. Na wyspie znajduje się jeden port lotniczy - Mataveri. Loty obsługiwane są przez linię lotniczą LAN – największego przewoźnika w Chile. Co ciekawe, pas startowy służył również jako zapasowe lądowisko dla promów kosmicznych. W 1722 roku wyspa została odkryta przez żądnych nowych lądów Europejczycy. Żyło tu wówczas około 2-3 tys. wyspiarzy. W 1877 roku liczba rdzennych mieszkańców spadła do 111. Powodem tak niskiej populacji były nieznane Polinezyjczykom choroby, przywiezione przez marynarzy, stopniowa degradacja środowiska oraz porwania, w wyniku których mieszkańcy stawali się niewolnikami w Chile i Peru. Nazwa wyspy pochodzi właśnie z 1722 roku. Nadana została przez holenderskiego odkrywcę nowych lądów - Jacoba Roggeveena. Powód nadania takiej nazwy jest banalnie prosty – marynarze odkryli wulkaniczną wyspę właśnie w Niedzielę Wielkanocną. Wyspa Wielkanocna jest jedną z najpopularniejszych na świecie atrakcji archeologicznych. W ciągu roku przybywa tu około 30 tys. osób. Turystów przyciąga na wyspę 887 masywnych posągów (nazywanych moai). Archeolodzy podejrzewają, że stworzone one zostały przy pomocy prostych narzędzi przez pierwszych polinezyjskich osadników tzw. "długouchych" i przedstawiają bóstwa lub przodków rdzennych mieszkańców. Większość moai stoi plecami w stronę oceanu, choć siedem zwróconych jest twarzą w kierunku wody. Uważa się, że monolityczne posągi były efektem rywalizacji klanów. Dążenie do postawienia jak największej liczby figur odbiło się na stanie przyrody (drewno potrzebne do transportu). Stopniowo degradowane środowisko (wybijane zwierzęta, kurczące się zasoby drewna, brak ryb dookoła wyspy), razem z rosnącym przeludnieniem oraz brakiem możliwości ucieczki, spotęgowały konfilkty, prowadząc do wojen, a ostatecznie - do głodu i kanibalizmu. Autor: Ian Sewell ( Photo gallery from Easter Island) [GFDL ( ( lub CC BY ( Wikimedia Commons Charakterystyczne figury stworzone zostały przez pierwotnych mieszkańców wyspy Rapa Nui, najprawdopodobniej pomiędzy latami 1250-1500. Większość posągów wykonana została z tufu wulkanicznego, pochodzącego z wulkanu Rano Raku. Kamieniołom, w którym tworzyli Polinezyjczycy, nagle porzucono z nieznanych nam powodów, a na miejscu zostały niedokończone figury. W powszechnej opinii moai składają się w jedynie z głów. Tak naprawdę, to większość z nich jest popiersiem, a więc posiada również tors, który często znajduje się pod powierzchnią ziemi. Naukowcy szacują, że stworzenie jednego posągu zajmowało 6 mężczyznom jeden rok. Transport ciężkich, kamiennych bloków pozostaje zagadką, choć najprawdopodobniej przemieszczano je dzięki drewnianym płozom lub tocząc na drewnianych balach. Największa figura nazwana została Paro. Rekordzista ważył 82 tony i był wysoki na 10 metrów. Najczęściej figury moai mierzą do 4 metrów i warzą około 14 ton. Posągi stoją na kamiennych podestach nazywanych ahu. Niektóre moai posiadają „korony” z czerwonej, wulkanicznej skały, jej funkcja nie jest jednak znana. Pradawne posągi moai zostały wpisane w 1995 roku na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Chronione są wraz z Parkiem Narodowym Rapa Nui, który obejmuje swym zasięgiem większość wulkanicznej wyspy. Autor: Broken Inaglory, ( Górzysta wyspa stworzona została dzięki erupcjom czterech wulkanów: Rano Kau, Rano Raraku, Puakatike oraz Terevaka. Wyspa jest prawie całkowicie pozbawiona drzew. Nieliczne okazy przywiezione zostały z Chile przeszło pół wieku temu. Występowały tu niegdyś licznie endemiczne gatunki roślin i zwierząt (np. papug i czapli). Jak donoszą naukowcy – na wyspie rosło nawet 16 milionów palm. Strata całego drzewostanu spowodowana była działalnością człowieka, ale również plagą szczurów polinezyjskich, która zjadała nasiona palm, skutecznie uniemożliwiając odrodzenie się populacji roślin na wyspie.